Что означает крик «горько»

Крик «Горько!» является старой традицией, которая есть на всех русских свадьбах. Под эти возгласы молодожены целуются, а гости выпивают за здоровье молодых. Многие считают, что это исключительно русская особенность, которая позже перешла в культуры остальных славянских народов.

«Горка!»

Первая связана со свадебными развлечениями, которые обычно устраивались зимой или поздней осенью. В эту пору рядом с домом девушки сооружали ледяную горку. На её вершине стояла невеста со своими подругами. Жениху со своей командой нужно было забраться по скользкой круче. Присутствующие гости кричали «Горка!», пока молодой человек пытался достигнуть цели.

Добравшись до избранницы, парень целовал свою суженную перед гостями, а его друзья целовали подружек. После этого все со смехом катились вниз. Сегодняшние свадьбы обходятся без горок, но возглас «Горка!» остался, изменившись в «Горько!».

Перехитрить нечисть

Ещё одна версия связана с другим свадебным обрядом, когда невесте предстояло обойти гостей с подносом. Гостям нужно было бросать на него деньги, а затем брать стопку с водкой и со словом «Горько!» выпивать спиртное и целовать невесту. Женихи не одобряли эту традицию, поэтому сегодня с таким возгласом целуются исключительно молодожёны.

Другая история связана со старыми суевериями. Наши предки верили в существование тёмных сил и всяческих духов, которые любили устраивать пакости. Потусторонним существам крайне не нравилось, когда люди громко выражали свою радость. Гости кричали «Горько!», чтобы обхитрить нечисть и отвести сглаз от супругов.

Существуют романтичная теория, которая гласит, что целование под крики «Горько!» подслащает вино, которое кому-то могло показаться пресным.

Есть интересная байка о том, что крик «Горько!» — это напоминание жениху и невесте о тех днях, которые они прожили вдали друг от друга. Гости призывают их целоваться чаще, чтобы все плохое оставались в прошлом, а в супружеской жизни оставалось место лишь сладкому.

Առաջադրանք

Հայ Արշակունի թագավորության վերջին ներկայացուցիչն Վռամշապուհ թագավորի որդին է Արտաշես Գ-ն , որի գահազրկումից հետո Հայաստանն դարցել է մարզպանություն:

Արցախը կամ Փոքր Սյունիքը որ Մեծ Հայքի տասներորդ նահանգն էր տարածված է Փոքր Կովկասի արևելյան մասում:

Ըստ Տրդատ Առաջին թագավորի շինարարական արձանագրության Գառնու ամրոցը վերակառուցվել է մ.թ. 77 թվականին երբ կառուցվեց նաև Միհր աստծուն նվիրված Գառնու հեթանոսական տաճարն, որը քրիստոնեության ընդունումից հետո եղել է արքայաքույր Խոսրովդուխտի ամառանոցը:

Նահապետ Քուչակ, Լազարյան ճեմարան, Սայաթ-Նովա, Նար-Դոս,Կենտրոնական Ասիա, Արևմտյան Հայաստան, Միջին Ասիա, Բագրատունյանց պողոտա, Ձենով Օհան, Ասեղի հրվանդան, Վահագն Վիշապաքաղ, Սուրբ Հեղինեի կղզի, Գերմանիայի Դաշնային Հանրապետություն, Դավիթ Անհաղթ:

Արտաշես առաջինիբարեփոխումները

Նա կատարել է հողային բարենորոգումներ՝ նպատակ ունենալով կարգավորել հողի մասնավոր սեփականության զարգացման ընթացքը, մեղմել հողատերերի և գյուղական համայնքների միջև ստեղծված հակասությունները։ Պահպանվել են գյուղերի և ագարակների հողաբաժան սահմանաքարերից մի քանիսը, որոնք ունեն Արտաշես Ա անունով արամեերեն արձանագրություններ։ Արտաշես Ա երկիրը վարչականորեն բաժանել է 120 ստրատեգիաների, որոնք կառավարել են ստրատեգոսները։ Արտաշես Ա մեծացրել և կանոնավորել է բանակը, այն բաժանել չորս կողմնապահ զորավարությունների, կազմավորել արքունի գործակալությունները։ Խրախուսել է քաղաքաշինությունը, գիտության և արվեստի զարգացումը։ Նրա ժամանակ կառուցվել է Արտաշատ մայրաքաղաքը։ Վախճանվել է ծեր հասակում։ Գահը ժառանգել է ավագ որդին՝ Արտավազդ Ա: Արտաշեսի ջանքերով Հայաստանը դարձավ ընդարձակ և ուժեղ պետություն, որը, բնականաբար, կարիք էր զգում նաև ներքին լայն բարեփոխումների։ Արտաշեսի վերափոխիչ գործունեության մեջ կարևոր տեղ է գրավում Արտաշատ մայրաքաղաքի հիմնադրումը։ Արևելքում տարածված սովորույթ էր, որ նոր արքայատոհմի հիմնադիրը, գահ բարձրանալով, նոր մայրաքաղաք էր կառուցում։ Արտաշատը կառուցում է մոտ Ք.ա. 185 թվականին Արարատյան դաշտում՝ Երասխ և Մեծամոր գետերի ջրկիցում։ Քաղաքի անառիկ դիրքը նկատի ունենալով՝ հունահռոմեական պատմիչներն այն անվանել են «Հայկական Կարթագեն»: Արտաշեսը կառուցել է նաև այլ քաղաքներ Զարեհավան, Զարիշատ և այլն։ Վերջիններս անվանվել են ի պատիվ Արտաշեսի հոր՝ Զարեհի։

Փոխադրություն Մշո բարբառից

Ավետարանն ասում է՝ աշխարհի վերջ գալու է, գիշեր-ցերեկ անձրև է թափելու, աշխարհը ջրով ծածկվելու է, ուժեղ քամի է փչելու, սարերն ու ձորերը հալելու, հավասարվելու են, արևը, լուսնյակը ու աստղերը կթափվեն գետնին, ջրերը կցամաքեն, ազգ ու ազգեր այնքան փոքրանան, որ յոթ հոգին մի ոսպի հատիկի տակ կտեղավորվեն։ Խավարը պիտի ծածկի աշխարհը հուր-հավիտյան։

Բնագիտական նախագիծ

Ես պատրաստելու եմ բույրավետ մոմ, Հրայրի և նարեկի հետ։Տարբեր բույրերով մոմերը տարբեր ազդետություն ունեն մարդու վրա, Oր․ կոկոսի, մեղրի, սոյա և այլն։ Մենք հալեցնելու ենք մոմը և ավելացնենք յուղեր:

Из чего делают свечи

Հնուց հայտնի է որ հոտերը ակտիվորեն ներազդում են մարդու ենթագիտակցության վրա առաջացնելով զգացմունքների մի ողջ ալիք:

Կիտրոնի յուղը իմունիտետի բնական ուժեղացուղիչն է որն օգնում է թուլացնել գլխացավը արագ բարձրացնում է տրամադրությունը բարձրացնում է ինտուիցիան և իմաստուն երազներ է պարգևում:

Նարդոսի եթերային յուղը արամաթերափիայում ամնեա օգտակարն է այն օգնում է հհասնել ներքին հարմոնյաին հեռացնում է անհանգստությունը մտքերին և էմոցիաներին պարզություն և հանգստություն է հաղորդում

Եթերայուղատու բույսեր, տերևներում, ծաղիկներում, արմատներում և այլ օրգաններում ցնդող բուրավետ նյութեր՝ եթերայուղեր պարունակող բույսեր։

Եթերայուղատու բույսերը օգտագործվում են օծանելիքի, սննդի, քիմիական արդյունաբերության, դեղագործության մեջ։

Եթերայուղի բաղադրությունը և քանակը կախված է բույսի տեսակից, աճման պայմաններից, հասակից, վեգետացիայի փուլից, բերքահավաքի պայմաններից։

Հայտնի է տասներեք հազար տեսակ։ Լինում են միամյա, երկամյա, բազմամյա։

Բազմանում են սերմերով, արմատակալներով, կոճղարմատներով, թփերի բաժանման միջոցով։

Պատում

Առավոտյան ժամը  8:00 վեր կացա,արագ գնացի լոգարան և լվացվեցի։ Վերադարձա սենյակ որտեղ  ինձ սպասում եր նոր լավացված և արդուկած հագուստը,պայուսակը անրաժեշտ իրերով ու փոքրիկ դեղատուփով։ Արագ  հագնվեցի վերձրեցի պայուսակս և դ ուրս եկա տնից։ Քայլելով հասա կանգառ նստեցի իմ ավտոբուսը։ Մի քանի րոպե անց հասա կանգառ և իջա, եվ գնացի մեր քոլեյին մոտ գտնվող Սուրբ Երրորդության եկեղեցի։  Երբ գնացի այնտեղ  արդեն  բավականին մարդիկ էին հավաքվել։ Մի քանի վարկյան անց մատանք եկեղեցի և երգեցինք ապա դուրս եկանք և նստեցինք ավտոբուս։  Ես նստեցի պատուհանի մոտ որպեսզի տեսնեմ ճանապարհը եվ հայաստանի գեղատեսիլ բնությունը սարերը, հարթավայրերը և այլ։ ես պաշտում եմ հայաստանի բնությունը այն շատ բազմազան է և հետաքրքիր։ Մտքերով ընկած ընկած չնկատեցի թե ինչպես հանկարծ ավտոբուսը սկսեց շարժվել։ Երկու ժամից հասանք Լոֆտ, որտեղ ամեն մեկս գնաց իր համար անղատեսված սենյակը։ Ապա մի փոքր hանգստանալուց հետո ուղեվորվեցինք բերդ։ Ինձ գյումրն շատ դուր եկավ մինչ այժմ հիշում  եմ այն ապրումները որոնք զգացի օրինակ երբ տեսա հանրհայտ ֆիլմի (<<Մեր մանկության տանգոն>>) պատշգամբը։ Ես դեռ երկեր կհիշեմ այդ ուղևորությունը։

ԴԵՎԵՆ ՈՒ ԳԱՌՆԵՐ

Մշո բարբառով առակը փոխադրիր գրակական հայերենի։

Ձմռանը գառները մակաղել էին գոմում:Դուռը ծեծեցին:

— Այն ո՞վ է,

— ձայն տվեցին գառները:

— Ճամփորդ եմ, հեռու տեղից եմ գալիս, դուրսը շատ ցուրտ է, մրսած եմ, ոտքս էլ ցավում է, մանավանդ, որ ոտքս մրսած է, չի շարժվում, փայտացել է: Ձեր մոր-հոր հոգու համար մի քիչ դուռը բացեք, ոտքս տաքացնեմ:Գառները խորհրդակցվեցին։

— Բացենք, թե՞ չբացենք. բացենք,

— ասացին,

— խեղճ է, թող իր մեկ ոտքը երկարացնի, տաքանա, մեզ ինչ վնաս կլնի: Դուռը բացվեց, ուղտը իր ոտը երկարացրեց ներս:

— Տեսաք ձագուկներ, ձեզ վնաս եղա՞վ, թողեք մյուս ոտքս էլ մտցնեմ ներս: Մեկ ոտքը, որ վնաս չտվեց՝ երկուսն էլ չի տա:

— Ճիշտ է ասում,— ասացին,— մեկ ոտքը, որ վնաս չտվեց՝ երկուսն էլ չի տա:Եվ դուռը կիսաբաց արեցին, ուղտը ոտքը, գլուխը և մարմնի կեսը ներս մտցրեց, մեկ էլ տեսան դուռն ու ծխնիները վրան կախված ներս խծկվեց, գառներից մի քանիսը ոտքերի տակ ճխլվեցին, երբ նստեց՝ մի քանիսն էլ տակը մնացին, մյուսները թողին փախան, գոմը մնաց ուղտին: